by Eleanor Lovecraft
A. Dane personalne
1. Imiona: Eleanor
2. Nazwisko: Lovecraft
3. Data urodzenia: 12.07.1996
4. Miejsce urodzenia: Londyn, Anglia
5. Miejsce zamieszkania: Castle Combe, Anglia.
6. Czystość krwi: Mugolaczka.
7. Teleportacja: Nie.
B. Więzy rodzinne
1. Rodzina: Dziewczyna nie znała swojej rodziny. Została urodzona w obskurnym pokoju, który znajdował się w jednym z licznych londyńskich burdeli. Matka była kobietą lekkich obyczajów. Nie robiła niczego, bo musiała, bo jej sytuacja była ciężka i w żaden inny sposób nie byłaby w stanie wykarmić pięciorga maltretowanych przez ojca dzieci. Zajmowała się sprzedawaniem swojego ciała, albowiem lubiła to zajęcie. Była kobietą niezwykłej urody o wielu (swego rodzaju) talentach, przez co zyskała miano "ekskluzywnej". Wpadła, dziecko postanowiła urodzić, ale nic poza tym. Wyrzucone za drzwi niemowlę, odnalezione przez bezdomną, która szukała pożywienia w pobliskim śmietniku zaniesione zostało do bidula. Następnego dnia miejsce pracy matki Eleanor spłonęło, a razem z nim pewna piękna kobieta śniąca o swoim dziecku.
Z domu dziecka zabrana została przez kobietę, która z łatwością wymazała pracownikom wspomnienia o małej, kruchej dziewczynce, sześć lat wcześniej znalezionej na ulicy. Dostała nowe imię, nowy dom i nową opiekunkę, której włosy czerwieniały za każdym razem, gdy dziewczę pobrudziło sukienkę. Na imię miała Agatha.
2. Pokrewieństwo: Brak jakiejkolwiek rodziny w zamku.
3. Status majątkowy: Biedna.
C. Szkoła
1. Rok nauki: klasa VI
2. Dom: Slytherin
3. Przedmioty: Opieka nad magicznymi stworzeniami, wróżbiarstwo, zielarstwo, astronomia, historia magii oraz zaklęcia.
D. Wygląd
1. Podstawowe informacje
- Wzrost: 159 centymetry
- Budowa ciała: Niedowaga, waży 46 kilogramów.
- Kolor oczu: Jasnoniebieskie, wpadające w zieleń.
- Kolor włosów: Brąz.
- Cechy charakterystyczne: Liczne blizny na ciele.
2. Opis szczegółowy: Cóż można powiedzieć o wyglądzie Eleanor? Ludzie, których mija, zauważają jedynie kruchą osobę, której twarz przysłonięta jest długimi lokami. Szybko o niej zapominają. Nie ma w sobie niczego, co wyryłoby się w pamięci człowieka, nie pozwalając wymazać jej twarzy przez następne tygodnie. Nawet jej chudość, ukrywana za luźnymi szatami, nie powoduje stroskanych spojrzeń. Jest dziewczyną bardzo przeciętną, nie odziedziczyła nic z wulgarnego wyglądu matki.
Ze swojego wzrostu jest całkiem zadowolona. Nie rzuca się w oczy, przez co unika wielu niepotrzebnych zaczepek. Brak paru kilogramów wprawił, że nie jest tak kształtna jak jej rówieśniczki, co również oszczędza jej niepotrzebnych kłopotów. Mało kto zainteresowany jest dziewczyną nie sięgającą do ramienia, której nie ma się za co chwycić, więc... Naprawdę, nie narzeka.
Przeszkadza jej zaś własny uśmiech. Nikt nienawidzi tego, co dzieje się z wargami pod wpływem tych lepszych emocji bardziej od Eleanor. Dlatego też nie zobaczysz jej uśmiechniętej. Jeśli przy przypadkowym spotkaniu nic się nie dzieje, to po dłuższej znajomości dziewczyna zostaje zapamiętana jako "ta o kamiennej twarzy". Maskuje to uczucia, więc... Kolejna rzecz, na którą nie warto psioczyć.
Tylko nie patrz jej w oczy.
E. Charakter
1. Opis charakteru: Przez swój sposób bycia nie ma zbyt wielu przyjaciół. Ludzie odbierają ją jako osobę zimną, niezdolną do większych przeżyć, odpychającą innych. Nigdy nie wychodzi z inicjatywą, nie odzywa się zbyt często. Żyje, jakby należała do innego świata - i wielu to przeraża. Mało kto zostaje więc przy Eleanor, Eleanor zaś nie płacze za osobami, które odchodzą. Prawdą jest bowiem taka, że rozumie ich bardzo dobrze. Przy bliższym spotkaniu z jej światem każdy jej przyjaciel uciekł. Sama najchętniej zostawiłaby ten inny wymiar, w którym żyje i rzuciła się w otchłań chłodnej, zdrowej rzeczywistości. Widzicie, Eleanor jest schizofreniczką.
Czy oznacza to jednak, że naprawdę nie jest skłonna do przeżywania? Gdyby zdjąć z niej warstwę choroby pozostałaby dziewczyna, niezwykle wrażliwa, szukająca piękna tam, gdzie inni nie są w stanie go dostrzec. Nikt nie zna jej sekretu o kolekcji martwych motyli, którą chowa na dnie kufra. Nikt nie wie też, że czasami dogląda martwej sowy, którą znalazła kiedyś wysyłając list do "matki".
Nie byłoby przesadą, gdyby ktoś powiedział, że jest osobą błagającą o bliskość, potrzebującą jej do życia jak niczego innego. Marzy się jej wielka miłość, przyjaciel i kochanek w jednym. Wie jednak, że niektóre marzenia pozostają w sferze tych niezrealizowanych, z czym zdaje się być pogodzona. Nie jest w końcu przebojową, odważną osobą, będącą w stanie zaskakiwać miłość swojego życia. Brak tych cech zdaje się umniejszać w oczach mężczyzn jej wielkie serce i oddanie. Byłaby w stanie umrzeć za kogoś.
Umie słuchać, temu nikt nie zaprzeczy. Mówca w prawdzie nie jest nigdy do końca przekonany, czy dziewczyna jest obecna przy nim duchem. Wpatrywanie się w coś, czego nie zobaczy nikt inny, niekoniecznie dobrze o niej świadczy, jednak zapytana, będzie w stanie opowiedzieć całą twoją historię. Nigdy też nie odmawia pomocy, jest naturalnie miła. Nie wymusza tego, jak niektórzy. W całym swoim życiu nie miała okazji nauczyć się ranić innych. Zdążyła jednak nauczyć się przyjmować na siebie ciosy. Zarówno te, które zadawały jej inne dzieciaki, jak i te, które zadaje sobie sama (kolejna tajemnica, którą bardzo dobrze udaje się jej maskować).
Czasami, jeśli znajdziesz ją w jednej z kryjówek, usłyszysz jak rozmawia z wytworami swojej choroby, jak płacze przez ich słowa. Uznasz wtedy, że wszystko, co wiedziałeś na jej temat było kłamstwem.
2. Ciekawostki:
- Zainteresowania: Interesuje ją piękno, co za tym idzie - szeroko pojęta sztuka. Orientuje się w każdej z muz, sama jednak nie ma większych talentów. Nigdy nie wpadła na pomysł, by jakiś w sobie odkryć.
- Ulubione: Martwe ptaki w ogrodzie, martwe motyle w kufrze.
- Inne: Jest chora na schizofrenie, choroba została zdiagnozowana przez lekarza w miasteczku, w którym się wychowywała, odmówiła jednak przyjmowania leków pod pretekstem "utraty wzroku". Bała się, że przestanie postrzegać piękno w ten sam sposób, co dotychczas.
F. Przeszłość
Jak już wcześniej zostało wspomniane, dziewczyna została wydana na świat przez prostytutkę, która nie do końca orientowała się kto zostawił jej tak nietrafiony prezent. Nie mając możliwości oddania dziecka "szczęśliwemu" ojcu, położyła je w środku kontenera, by już więcej nie musieć się martwić. Spytacie czemu nie usunęła dziecka? Twierdziła, że jest zbyt dobrym człowiekiem, by postąpić w taki sposób. Kobieta wróciła więc do swojego życia, szybko zapominając o dziecku, które dosłownie chwilę temu trzymała w dłoniach. Wszechświat postanowił jednak ulitować się nad kolejnym niechcianym dzieckiem, nakazując pewnej bezdomnej poszukać jedzenia w tym, a nie innym śmietniku. Dziecko pośpiesznie dostarczone zostało odpowiednim ludziom. Parę godzin później matka Eleanor spłonęła w domu rozpusty, bezdomna zaś zginęła przez wrzody na żołądku.
Jedną z opiekunek w domu dziecka była czarownica mugolskiego pochodzenia, która niemalże od razu odkryła, że z dzieckiem wiąże się coś niesamowitego. Coś magicznego. Z łatwością sprawiła, że ludzie zapomnieli o małej istocie, tak nieważnej, po czym uciekła z nią do malowniczego miasteczka, gdzie dziewczę rosło, od małego będąc uczone o historii magii, tradycjach, faszerowane niesamowitymi opowieściami. Nie była wypuszczana poza teren ogrodu. Nie chciała wychodzić. Zdarzyło się jednak, że ktoś postanowił wepchnąć się z butami w życie dwóch czarownic.
Pewien młody chłopak obserwował Eleanor od dłuższego czasu. Przełamując nieśmiałość, postanowił odwiedzić swoją skrytą miłość w jej domu. Dziewczę w końcu nigdy nie wychodziło, innej możliwości na spotkanie nie widział. Drzwi były otwarte, chłopak zrobił się śmiały, nie miał więc problemu z wproszeniem się do środka, zwłaszcza, że matka Eleanor wyszła na zakupy. Stara Lovecraft miała to do siebie, że wracała późno do domu, młodzieniec miał więc liczne myśli na różne tematy, z których był dość zadowolony. Ułożył sobie idealny plan "porwania" dziewczyny z domu. Spławiony został chłodnym zdaniem "Nie należę do świata poza tym domem", a następnie został wyproszony. Kiedy wracał do domu przewrócił się, uderzył głową o wybrukowaną ulicę i zmarł na miejscu.
Działo się to w przerwie między V, a VI rokiem nauczania. Życie Eleanor w domu, jak i w szkole nie różniło się za bardzo. Z zewnątrz była zwykłą dziewczyną, o niezwykłej mocy. Szara myszka, spokojna, samotnie dająca sobie radę w życiu. Raz, tylko raz było o niej głośniej w szkole, gdy w wieku piętnastu lat dostała ataku. Dla ludzi z zewnątrz wyglądało to na początku komicznie. Eleanor poderwała się z miejsca podczas kolacji, mocno trzymając się za głowę. Przez chwilę nic innego się nie działo, uczniowie więc zaczęli podśmiewać się z niej. Do momentu w którym nie zaczęła się trząść i krzyczeć. Mówiła, że nie jest w stanie, że nie będzie tego słuchać. Kłóciła się w wieloma, wieloma osobami. Uczniowie w tym czasie milczeli i przypatrywali się jej. Dziewczyna zamilkła. Cisza zdała się trwać niesamowicie długo. W końcu Eleanor chwyciła nóż. Nikt nie wie, co mogłoby się stać, gdyby nie szybka reakcja jednego z nauczycieli. Nikt też nie wie, jak cała ta scena wyglądała w głowie dziewczyny.