by Cesare Juan Arnaud
A. Dane personalne
1. Imiona: Cesare Juan
2. Nazwisko: Arnaud
3. Data urodzenia: 05.07.1989
4. Miejsce urodzenia: Montreal
5. Miejsce zamieszkania: Londyn
6. Czystość krwi: czysta
7. Teleportacja: tak
B. Więzy rodzinne
1. Rodzina: Rodzina… rodziny już nie ma. Pozostała mu tylko matka i ojciec. W konwersacjach z drugą osobą, może jeszcze czasami wspominać dziadka. Pamięta go jak przez mgłę, ponieważ umarł, gdy Cesare miał 4 lata. Ale był chyba jedynym człowiekiem w tej rodzinie, którego jego rodzine darzyli zaufaniem.
matka Giulia – była aurorka. Zrezygnowała ze stanowiska, kiedy urodził się Cesare. Niestety, kiedy majątek został im odebrany, musiała znaleźć pracę. W Londynie, w Ministerstwie Magii jej nie chcieli – rodzina znalazła sposób, by były szef wystawił jej złą rekomendację. Obecnie pracuje jako kelnerka w jednym z mugolskich barów.
ojciec Rodrigo – również były auror. Z pracy zrezygnował 18 lat temu, a właściwie został do tego zmuszony przez fakt, iż musiał wraz z małżonką opuścić Kanadę. Obecnie dorabia to tu to tam, czasami pomaga w rozpakowywaniu towarów w sklepach, czasami jest wykorzystywany jako fotograf, czasami uda mu się naskrobać coś do gazety (ludzie lubią takie smaczki i tajemnice, jakimi owiana jest rodzina Arnaud. Oczywiście bez żadnych imion i nazwisk!)
2. Pokrewieństwo: (członkowie rodziny zarejestrowani na forum, pole nieobowiązkowe)
3. Status majątkowy: biedny
C. Kariera
1. Ukończona szkoła: Szkoła Magii i Czarodziajstwa Hogwart; Ravenclaw.
2. Referencje zawodowe: Cesare jest ambitnym człowiekiem, który wykonuje swoje zadania z wielkim zaangażowaniem, dokładnością i ystematycznością. Ciągle się dokształca, by podnieść swoje kwalifikacje. Mimo tego, iż jest skrytym człowiekiem, w pracy łatwo nawiązuje kontakty. Potrafi odnaleźć się w pracy zespołowej, mimo iż jak na indywidualistę przystało, woli wykonywać zadania sam.
3. Wykonywany zawód: auror
4. Zarobki: średnie
D. Wygląd
1. Podstawowe informacje
- Wzrost: 186 cm.
- Budowa ciała: szczupły; lekko wyrzeźbione muskuły, ale tak naprawdę delikatnie, bez udziwnień jak u kulturystów!
- Kolor oczu: brązowe.
- Kolor włosów: ciemny brąz, prawie czarne.
- Cechy charakterystyczne: pieprzyk na policzku; dużo pieprzyków na całym ciele.
Nie uważa się za osobę przystojną, ale w rzeczywistości tak jest – potwierdzenie można znaleźć w jego czasach szkolnych, kiedy to idąc korytarzem, wszystkie dziewczyny oglądały się za nim. I wcale się tym nie chwali, wręcz przeciwnie – jak na skrytego chłopaka przystało – strasznie denerwowały go te natarczywe spojrzenia, jakby był nie wiadomo kim. A on znał swoją wartość i uważał, że zasługuje na kogoś lepszego, kogoś kto dostrzeże piękno w jego wnętrzu, a nie na zewnątrz. Dlatego nigdy te płytkie dziewczyny nie miały u niego szans.
Wysoki i szczupły, wcale nie chudy! Lekko wyrzeźbione ciało to pozostałości po ciężkich treningach szkolnych. Nie ćwiczy regularnie, widać spadek formy, ale stara się przynajmniej kilka razy w miesiącu grać na meczach towarzyskich – w końcu kiedyś Quidditch go fascynował!
Zwykły t-shirt, jeansy i bluza – nic oryginalnego, nic modnego, drogiego. Moda nigdy go nie pociągała, może to przez kwestię majątkową? Nieważne.
E. Charakter
1. Opis charakteru: Ktoś, kiedyś powiedział, że cierpienie jest nauczycielem. Nauczycielem życia. Wzmacnia w nas chęć walki, rozrastamy w siłę, by móc pokonać wszelkie przeszkody. Od 18 lat kłody rzucane pod nogi Cesar’a pomogły mu w odnalezieniu w sobie najistotniejszych wartości. Nauczył się odbijać od dna, w przeciwieństwie do zwykłych, szarych ludzi, którzy już po pierwszej próbie poddają się. Stają się samobójcami, czasami niedoszłymi samobójcami, bo nie potrafią poradzić sobie z życiem. Walka z rodziną, która odebrała im cały majątek miała gorzki smak, ale z drugiej strony Cesare jest teraz zadowolony, z tego, co zgotował mu los. Gdyby wszystko potoczyło się inaczej, zapewne byłby teraz nic-nieznaczącym chłopaczkiem, z bogatego rodu, któremu tylko luksusy i wygoda w głowie. Perspektywa wolnego strzelca, bawiącego się z dziewczynami na lewo i prawo, wcale nie wygląda kusząco, przynajmniej z tego miejsca, w którym się teraz znajduje.
Sentymentalny romantyk, któremu miłość przede wszystkim w głowie. To matka nauczyła go kochać. Matka i ojciec, którzy robili wszystko, by Cesarowi żyło się dobrze w tych miernych warunkach. Zapewnili mu schronienie w tych obskurnych, czterech ścianach, w których przyszło im mieszkać kilkanaście lat temu. Stworzyli pewnego rodzaju arkadię, odgradzając się od reszty świata, bojąc się, że ten wszystko zepsuje. Wystarczyłoby, żeby ktoś wtargnął to ich życia – wszystkie nici, cała pajęczyna zostałaby zerwana. Ale nikomu nie zależało na nich, mimo to Cesare miał wystarczająco dużo miłości wokół siebie, by nauczyć się jak kochać. W wieku 11 lat poznał wiele nowych emocji na tej płaszczyźnie, wraz z przestąpieniem progu Szkoły Magii i Czarodziejstwa. Pierwsze związki pozwoliły mu potwierdzić, że ma serce i to dobre serce. Nauczyły go też bardzo wiele. Pierwsze rozstania, które wcale nie wywoływały płaczu – Cesare jest twardym człowiekiem – sam smutek w głębi duszy wystarczał. Można by pomyśleć, że chłopak to taki typ nieszczęśliwca. Potrafi się uśmiechać, naprawdę! Jest najszczęśliwszym człowiekiem na świecie! Cieszą go zwykłe, proste rzeczy. Nie wymaga od drugiej osoby nie wiadomo jakiego poświęcenia.
Skryty z niego człowiek, który się nie obnaża przed wszystkimi, jak córa Koryntu. Lubi obserwować ludzi – czasami zachowują się wręcz prymitywnie, mimo postępów technologicznych! Wykorzystuje to później w swoich filozoficznych wywodach, które skrobie wieczorami na zachlapanych atramentem pergaminach.
Dużo książek czyta – taki jest ciekawy świata! Nie pretensjonalny. Te różne motywy pozwalają mu się skupić na pustej egzystencji człowieka. Czasami czuje się jak Wallenrod, tyle że dla niego wrogiem nie jest ktoś, kto chce odebrać jego ojczyznę – po prostu zwykły, szary człowiek, leniwy człowiek, który nie robi nic, który tylko psuje ten i tak już skażony świat. Mesjanizm przez niego przemawia!
2. Ciekawostki:
- Zainteresowania: Literatura, każdego rodzaju, przede wszystkim mityczna, starożytna. Również czarna magia, starożytne runy. Filozofia, egzystencja człowieka, te sprawy. Pisze; tak, czasami wena twórcza ogarnia jego umysł i nie kontrolując siebie, wyciąga pióro i skrobie – w takiej pozie potrafi przesiedzieć dzień i noc!
- Ulubione: Książki, dużo książek, jeszcze więcej książek! Stary aparat, który ukradł z rodzinnego domu – przypomina mu dziadka, tego dobrego dziadka, tego jedynego którego pamięta, który umarł, gdy Cesare miał 4 lata. Jazz, kawa, czasami papierosy, whisky. Leonardo da Vinci, Machiavelli. Włochy: Rzym, Florencja.
- Inne: Lubi oglądać „ciężkie”, dziwne, mugolskie filmy. Szczególnie te stare, czarnobiałe.
Historia rodziny Arnaud, pełna tajemnic i intryg, knutych między sobą. Brat bratu wbija sztylet w plecy, zabierając mu cały dobytek, dach nad głową, dobre imię. Skazani na wygnanie, próbują odbudować dom, rozpalić ogień rodzinnego ciepła, miłości. I mimo tych przeciwności losu, powolutku wychodzą na prostą. Do 11 roku życia Cesare musiał pracować dorywczo – roznoszenie ulotek na ulicy Pokątnej, czasami podobną pracę wykonywał dla mugoli. Mył podłogi w barze, w którym obecnie pracuje jego matka, a wszystko po to, by mieć na normalny posiłek. Życie już od najmłodszych lat, dało mu popalić, ale przynajmniej wyrósł na twardego człowieka. W trakcie nauki był jednym z najlepszych uczniów. Zależało mu na dobrych ocenach, by później dostać się na studia i dostać dobrze płatną pracę. Na piątym roku, tuż przed egzaminami stwierdził, że chce zostać aurorem. To jest jego powołanie i to będzie jego celem, jego opcją na przyszłość!