Emma Rhoda Austerberry

Emma Rhoda Austerberry

A. Dane personalne

1. Imiona: Emma Rhoda
2. Nazwisko: Austerberry
3. Data urodzenia: 17.10.1994
4. Miejsce urodzenia: Manchester
5. Miejsce zamieszkania: Londyn
6. Czystość krwi: pół krwi
7. Teleportacja: tak

B. Więzy rodzinne

1. Rodzina: Ojeciec – Doug pracował w fabryce luksusowych samochodów, otrzymując wynagrodzenie odwrotnie proporcjonalne do wartości wytwarzanych dóbr. Z tego powodu często dorabiał sobie na boku, oscylując na granicy prawa i zadając się z różnymi typami spod ciemnej gwiazdy. O dziwo, to właśnie z nim młoda Emma miała najlepszy kontakt – dziewczynka była istnym oczkiem w głowie tatusia. Matka – irlandzka czarownica czystej krwi przybyła do Manchesteru na wakacje, chcąc odwiedzić daleką krewną, a została już na zawsze. Fiona, bo tak miała na imię, odznaczała się nieprzeciętną urodą i jako jedna z nielicznych kobiet zwróciła na siebie uwagę Douglasa. Jego szelmowski urok sprawiał, że mógł mieć każdą, więc szybko przelotna znajomość przerodziła się w gorący romans. Nigdy nie wzięli ślubu, ale można powiedzieć, że przez pewien czas byli szczęśliwi. Owocem ich szalonej miłości była dwójka dzieci – starszy o dziesięć lat Ethan i Emma. Nieszczęście sprawiło, że Ethan nie odziedziczył żadnych magicznych umiejętności, więc nigdy nie dostał listu z Hogwartu. Kiedy okazało się, że młodsza siostra potrafi czarować, cień padł na ich czystą relację, która nigdy nie była już taka, jak przedtem. Czarodziejska strona rodziny Fiony nie chciała o niej słyszeć – uważali ją za zdrajczynię krwi i uparcie ignorowali jej istnienie. Doug wychował się w kiepskiej dzielnicy miasta, a jego matka była prostytutką, która zmarła niedługo po ukończeniu przez syna pełnoletności. O ojcu nie miał pojęcia, więc Emma wychowała się bez dziadków.
2. Pokrewieństwo: ---
3. Status majątkowy: przeciętny

C. Kariera

1. Ukończona szkoła: Hogwart, Ravenclaw
2. Referencje zawodowe: ukończony Hogwart
3. Wykonywany zawód: brak (poszukuje pracy)
4. Zarobki: ---

D. Wygląd

1. Podstawowe informacje

• Wzrost: 170 cm
  
• Budowa ciała: filigranowa
  
• Kolor oczu: szary
  
• Kolor włosów: blond
  
• Cechy charakterystyczne: ---

2. Opis szczegółowy: Emma to filigranowa blondynka, spoglądająca na świat pięknymi, dużymi szarymi oczyma z wysokości około metra siedemdziesięciu. Wachlarz rzęs, gęste, ale zadbane brwi, uwodzicielskie spojrzenie – to wystarczy by zainteresować swoją osobą większość mężczyzn. Panienka Austerberry od zawsze lubiła podkreślać swoją kobiecość – większość miejsca w jej szafie zajmują sukienki o różnych długościach, krojach i kolorach. Najwięcej jest ubrań w pastelowych kolorach. Bowiem na co dzień dziewczyna woli zachowywać umiar i sprawiać wrażenie niewinnej. Tylko na specjalne okazje Emma wkłada czerwień bądź czerń, w tych kolorach najbardziej przyciąga wzrok, silnie oddziałując na płeć przeciwną. Jej egocentryzm sprawiał, że zawsze przesadnie dbała o urodę. W tej kwestii jest perfekcjonistką –zawsze ma idealny makijaż - równiutkie kreski nad oczami, uwodzicielsko podkreślone szminką usta i odrobina różu na policzkach. Zwraca na siebie uwagę swoją posturą, godną księżniczki. Nosi się jak dama, wzorując się na kobietach z romansów, po które tak często sięga. Zawsze chodzi prosto z lekko zadartym podbródkiem. Nie na tyle wysoko, by uważano ją za wywyższającą się, lecz na tyle by podkreślał pewność siebie.

E. Charakter

1. Opis charakteru: Emma to gwałtowna burza w upalny dzień – przynosząca upragnione wytchnienie i chłód, a zarazem strzelająca piorunami mogącymi spowodować olbrzymie zniszczenie. To pierwszy płatek śniegu późną jesienią – tak delikatna i eteryczna w swoim usposobienia, kiedy indziej lawina dzikich namiętności. To zbiór sprzeczności, przenikających i uzupełniających się nawzajem. Gdyby oceniał ją jakiś psycholog, zdecydowanie zakwalifikowałby ją do zaburzeń dwubiegunowych. Zmienna jak kobieta, gwałtowna jak nastolatka. Panienka Austerberry nigdy nie dorosła, dalej żyje w świecie fantazji, marzeń i romantycznej miłości, pochłaniając tony powieści i romansów, które stały się pryzmatem przez który postrzega świat. W jej egotyzmie i zamiłowaniu teatrem, można dopatrywać się przyczyny jej nadmiernej egzaltacji – urażona - ostentacyjnie zarzuci włosami i zadrze mały nosek, zdziwiona – przyłoży dłonie do ust ułożonych w kształcie litery „o”, a zrozpaczona upadnie na podłogę i zaleje się potokiem łez. Uwielbia przechodzić się po starych lasach, w których, jak mówi, wyczuwa pradawność, odwieczność i tajemnicę; morze ceni za burzliwość, a gwiazdy za sentymentalność. Emma to romantyczka, wiecznie poszukująca szczęścia i prawdziwej miłości. Pragnąca czułych wyznań, marząca o księciu na białym koniu. Postać godna głównego, honorowego miejsca w jakiejś poczciwej książce dla strudzonych życiem kobiet, ale oprócz tego, to niezwykle inteligentna osoba. Posiada rzadko spotykaną umiejętność analizowania wszystkiego pod wieloma względami, a z każdej rzeczy, potrafi wydobyć jakąś korzyść dla siebie, odrzucając jako zbędne to wszystko, co w danej chwili nie było potrzebą jej duszy. Naturę intrygantki wypiła z mlekiem matki i od najmłodszych lat uczyła się owijać sobie mężczyzn wokół palca. To urodzona uwodzicielka – zalotnie spojrzy spod długich rzęs, figlarnie przygryzie wargę i zachichocze niczym słowik, otaczając się aurą słodkiej niewinności. Jednak do dusz towarzystwa nigdy nie należała, posiadłszy pewną trudność w nawiązywaniu bliższych relacji z innymi ludźmi. Wewnętrzne blokady kazały odpychać jej innych, dopuszczając tylko niewielu. Wiele osób, którym wydawało się, że ją znają, nie znały jej wcale. Mistrzyni pozorów i autokreacji, potrafi przyodziać maskę i odgrywać najróżniejsze role – kolejna zasługa dziecięcej fascynacji teatrem. Zawsze wzbudzała dziwnie nieokreśloną niechęć w oczach innych kobiet - obawiały się zmiennej, przesadnie okazującej emocje Emmy, która potrafiła omamić ich mężczyzn w mgnieniu oka. Zagłębiając się w bardziej ukryte pokłady jej osobowości, można dostrzec, że Panienka Austerberry to w głębi duszy dość niepewna i niezdecydowana osoba – jednak nauczono ją to bardzo dobrze kamuflować, ale czy właśnie ukryte bądź zatajone obawy i wątpliwości nie wyrządzają największej szkody? Możliwe, że to właśnie dlatego Emma czasami staje się bezsilną neurotyczką, by po chwili przeobrazić się w groźną, nieokiełznaną wichurę - wraz z jej cechami osobowości – tworzącą obraz makiawelicznej Femme Fatale.
Czekała na księcia na białym koniu, mając nadzieję, że los sam ziści jej marzenia o miłości i wielkim świecie. Oczekiwane szczęście nie nadeszło, więc Emma postanowiła wziąć sprawy w swoje ręce – chciała poznać znaczenie słów: namiętność, przygoda, upojenie, które tak pięknie brzmiały w książkach…

2. Ciekawostki: 

• Zainteresowania: czytanie romansów, poezji, pisanie, dbanie o swój wygląd
  
• Ulubione: literatura francuska, czarno-białe filmy z Marilyn Monroe
  
• Inne: ---

F. Przeszłość 
Emma urodziła się w Manchesterze - mieście tak różnorodnym jak ona sama. Z jednej strony centrum przemysłu z krajobrazem przepełnionym kominami fabrycznymi, z innej urokliwa mieścina, pełna starych budynków, a z jeszcze kolejnej – stolica nocnego życia, niezapomnianych imprez i raj dilerów narkotyków . Mała Emma poznała każdą tę stronę bardzo dogłębnie. Widziała wiele rzeczy, które trwale wyryły się w jej pamięci i miały wielki wpływ na kształtowanie jej osobowości. Przez kilka lat mieszkała z rodziną na przedmieściach, gdzie pracował Doug. Sytuacja zmieniła się diametralnie, gdy okazało się, że Ethan nawiązał w ostatniej klasie liceum romans z nauczycielem matematyki i wszyscy dowiedzieli się o jego odmiennej orientacji. To był ciężki cios dla wszystkich. Po wielu kłótniach rodzice rozstali się, Emma już nigdy nie zobaczyła ojca. Razem z matką i bratem przeprowadzili się do gay-village, gdzie świetnie pasowali. Rodzina Austerberry zawsze uchodziła za nieco dziwaczną, a w tym miejscu odmienność była powszechnie akceptowana. Ethan chodził do nocnych klubów, na imprezy i przyjaźnił z ludźmi o wątpliwej reputacji. Dziewczyna zawsze kochała swojego brata, ale kiedy ten zaczął wstrzykiwać sobie heroinę, ich relacja zdecydowanie pogorszyła się, a całkowicie zaniknęła, gdy Emma otrzymała list z Hogwartu. W prawdzie nie nawiązała tam wielu głębszych przyjaźni, ale to były całkiem udane lata. Pierwszy pocałunek i utrata niewinności, pierwsze sukcesy, pierwsze porażki. Ukończyła szkołę z dość dobrymi wynikami i wróciła do domu. Szybko jednak zaczęło ją męczyć otoczenie – czuła, że to nie jest miejsce dla niej. Wyjechała. Kręciła się po świecie poznając ludzi i dowiadując się wiele o życiu. W końcu zamieszkała w Londynie w mugolskiej dzielnicy. Ciągle jednak nie potrafiła się odnaleźć. Wszędzie gdzie się zjawiała mężczyźni padali do jej stóp, ale żaden nie był w stanie rozbudzić w niej głębszych uczuć. Czasem zastanawiała się czy w ogóle potrafi kochać.